Stanisław Komaszewski (1906-1945)
Dzik
ok. 1935
beton

Beton jako materiał rzeźbiarski zyskuje na popularności w latach międzywojennych. Łatwo dostępny, pozwala twórcom osiągać różnorodne faktury, w zależności od kruszywa, które wykorzystają do stworzenia masy betonowej, kolory – w zależności od barwnika wmieszanego w masę, nowe kształty – dzięki zastosowaniu wewnętrznych, metalowych zbrojeń. Stanisław Komaszewski sięgał także po bardziej tradycyjne materiały – wielki Dzik z Parku Rzeźby ma swój odpowiednik w odlanym z brązu zwierzęciu, które obecnie znajduje się w Muzeum Łowiectwa i Jeździectwa. Wykonał także narożną płaskorzeźbę na warszawskim domu Wedla przy ul. Puławskiej 26-28: brunatnego tygrysa skradającego się przez zarośla. Był znany z przedstawień zwierząt, co łączy go środowiskiem rzeźbiarzy skupionych w okół Tadeusza Breyera. Ukończył jego pracownię, w latach w latach 1933-1935 był jej gospodarzem. Kształcił się także o Władysława Skoczylasa i Bohdana Pniewskiego. Walczył w powstaniu warszawskim. Zginął w obozie pracy przymusowej Natzweiler-Struthof w Mannheim-Sandhofen.

tekst ze strony: http://www.krolikarnia.mnw.art.pl/o-krolikarni/park-rzezb/dzik/